Biz de ağaç kovuğundan çıkmadık

Tam geçen yıl bu geceydi: 17 Mart 2020 gecesi.

Vakit, gece yarısından çok sonraydı.

Ben erken yatmış, uyuyordum. Evimin kapısı acı acı çalındı.

Kapıda Güvenlik Şube’den geldiklerini söyleyen 3 polis, benim savcılık emriyle gözaltına alınacağımı söylediler.

Aynı kattaki diğer dairelerin kapıları da merakla açılmıştı.

Ben uykulu gözlerle, yüzümü bile yıkayamadan, üzerimi giyindim.

Soğuk, yağmurlu bir havaydı.

Komşular; aralık tuttukları kapılarından gelişmeleri izliyor, muhtemeldir ki, “Bu yanıbaşımızda oturan adam meğer bir teröristmiş“ diye düşünüyordu.

Gittik kelepçeli olarak Güvenlik Şube’ye.

Savcının emriyle gözaltına alınış nedenimi orada öğrendim. SES KOCAELİ’nin internet sitesinde ilimizdeki Derince Hastanesi’nde iki vatandaşın korona virüs nedeniyle öldüğü yazıyordu.

 Bu olay gerçekti ve ilimizdeki bir hastanede ilk kez iki insan korona virüs nedeniyle hayatını kaybetmişti. Sonraki bir yıllık süre içinde bu ölümlerin yüzlercesi yaşandı, kanıksandı.

Ama ben, devletin vatandaşından saklamak istediği ilk ölüm haberini yazıp, gazetecilik görevini yapan biri olarak “Halkı korku ve paniğe sürüklediğim” iddiasıyla gözaltına alınmıştım.

O sıralar bu olayı uzun uzun anlatmıştım; Güngör geldi Emniyet’e, “O haberi İsmet Abi yazmadı, ben yazdım” dedi.

O sıralar, SES’in kağıt gazetesi de çıkıyordu. Gerçekten de ben kağıt gazete ile ilgileniyordum, Güngör internet gazetesiyle ilgiliydi.

Beni bıraktılar, Güngör’ü bir gece gözaltında tutup, saldılar.

..…………………..

Bu ilk ev baskını ve ilk gözaltı, tamamen gazetecilik faaliyeti ile ilgiliydi. Üstelik suç unsuru görülen haber yüzde 100 doğruydu. Konu, benim gece yarısı evden kelepçe ile gözaltına alınışım, Avrupa Birliği Parlamentosu’na kadar gitti.

Almanya’dan DW televizyonu, ZDF televizyonu İzmit’e gelip, benimle röportaj yaptılar. Almanya’dan  “Yılın mağdur gazetecisi” ödülü bana layık görüldü falan.

Tabii, bir şey çıkmadı, bıraktılar. Zaten korona yaygınlaştığı için sokağa çıkma yasakları başlıyordu biz de SES’in kağıt gazete versiyonunu durdurmak zorunda kaldık.

Tabii, biz susmadık.

Birilerini çok rahatsız ettik. Özellikle Büyükşehir Başkanı, KOÜ Rektörü, KOTO Başkanı SES KOCAELİ’nin yayınlarından çok rahatsız oldular. Her türlü ambargoyu uyguladılar, engellemeyi yaptılar, hakkımızda dava üzerine dava açtılar.

Bu bir yıllık süreçte defalarca ifade için karakola gittim. Devletin memuru hangi gün, hangi saatte gel dediyse tam o vakitte gidip, ifade verdim. Çoğu şikayet, soruşturmaya bile gerek duyulmadığı için kapandı.

Bir kısmından mahkemeye çıkıp, beraat ettim. Para cezasına mahkum olduğum bir dava oldu. FETÖ’den kapatılmış pek çok şirketin Kayyum Yöneticisi de olan, (Kayyum olduğu her şirketten ayda 18 bin TL maaşı var)  Av.Halit, parayı tahsil etmek için icra bile uyguladı.

Param yok, malım yok, mülküm yok. Ödemedim.

Biz gazeteciliğe devam ettik; baktılar ki gazetecilik nedeniyle suçlamak, içeri almak, itibarsızlaştırmak olmuyor. Avrupa Birliği bile bu işleri takip ediyor. Sözde muhalefet olan CHPH, İYİ Parti falan bu işlerle pek ilgilenmiyor olsa da, bu ülkede birileri gazetecilerin gazetecilik suçuyla tutuklanmasına, gözaltına alınmasına tepki koyuyorlar.

..…………………..

Biz de ağaç kovuğundan çıkmadık sevgili okurlar.

Güngör de, ben de bu kentte doğup büyümüş, çok uzun yılar sadece gazetecilik yapmış insanlarız. Güngör’ün başına gelmeyen kalmamış. Bütün malına, mülküne devlet el koymuş. Benim zaten bir şeyim yok. Ama uslanmamışız, gazetecilik yapmaya, birilerine rahatsız etmeye devam ediyoruz. Herkes bu güçlü insanları yağlayıp ballarken biz yaptıkları yanlışları yazıyoruz.

Kimlerin nerelerde nezaman, nasıl bir araya geldiğini, “Bu İsmet’le Güngör’ü nasıl sustururuz, nasıl ayırırız” diye oturup düşündüklerini biliyoruz.

Bize de bilgi geliyor, hakkımızda yeni kumpaslar kurmaya hazırlandıklarını da biliyorduk.

Ama bu kadar büyük bir yalancılığı, bu kadar büyük bir iftirayı emin olun aklımızın ucundan bile geçirmedik.

Bizi gazetecilikten içeri atıp susturamayanlar, “Organize suç örgütü” kurup, “Şantajla para topladığımızı” iddia ettiler.

Bu işin altında kimler var, kimler nasıl tezgahlar kurmuş, hepsini biliyoruz.

Ama günümüzde bu insanlar güçlü.

Günümüzde devletin bütün kurumlarına bu insanlar hükmediyorlar. Biz kimiz, ne yapabiliriz.

..…………………..

Bakın bugün dünyada, cezaevlerindeki gazeteci sayısı en yüksek 1 inci ülke Mali, ikinci ülke Türkiye. Konu açılınca devlet yetkilileri, “Bu insanlar gazetecilik suçundan değil, adi suçlardan içeride” diyorlar. Adi suçlar dedikleri işte bu kumpaslar. Gazetecilikten alamayınca, başka bir suç yaratıp, içeri alıyorlar. Sabaha karşı evimizi basıyorlar.

Hepsi geçecek, biliyorum. Çünkü böyle gitmez. Bir devlet, bir dönem, bu devleti kullanan insanların elinde bu şekilde oyuncak haline getirilip, masum insanlarına işkence yapamaz.

Bakın hakkımızdaki suçlamaları, iddiaları, bunları kimlerin nasıl emniyete çağırılarak verdikleri ifadelerle yaratıldığını falan her şeyi açık açık yazıyoruz. Bu dolapların altında kimler var, başımıza gelen bu olaylar karşısında susmamız beklendi.

Ben üzerine gidiyorum. Şimdi bu olay, Ankara’da da pek çok yerde konuşuluyor, değerlendiriliyor.

Baş şikayetçi Necmi Bulut panik halinde. Gazetemizde çıkan her habere yayın yasağı getirmek için çırpınıyor. Üyesi esnafları falan tamamen unutmuş, içine girdiği bu büyük kumpastan şimdi kendisini nasıl kurtaracağını düşünüyor. Hatta adı geçtiği için birkaç gün içinde bu yazıya da erişim engelleme kararı aldıracaktır.

Bizi üzen ve kıran, devletin yaptığı bu inanılmaz hainlik karşısında, bir zamanlar Benim ve Güngör’ün sayesinde gazetecilik mesleğine başlamış, kendisini adam oldum zannetmiş tiplerin inanılmaz haset ve kıskançlıkla üzerimize gelmeleridir.

Ortada en küçük suç, çok basit bir delil bile yok sevgili dostlar. Ben de susmamakta kararlıyım. Özellikle bu şehide bu haksızlıklar karşısında zil çalıp oynayan, fırsat bulduklarını sanıp bizi itibarsızlaştırmak için yazılar yazan sözde gazetecilere ve sözde demokrat siyasetçilere tek bir cümle ile seslenmek istiyorum:

“-Susma, sustukça sıra sana gelecek.”